اساتید، همکاران و دانشجویان عزیز

با سلام و عرض ادب

به یاری خداوند بزرگ و با حمایت همه شما بزرگواران "دهمین کنگره ملی و سومین کنگره بین المللی اپیدمیولوژی" از تاریخ 22 تا 24 مهرماه سال 1402 در سالن همایش های رازی دانشگاه علوم پزشکی ایران برگزار خواهد شد. در دوره های قبل کنگره های ملی اپیدمیولوژی اغلب به طور سالانه برگزار می شدند، این بار اما از نهمین کنگره ملی در سال 1398 قریب به چهارسال می گذرد و در واقع همایش حاضر اولین کنگره ملی اپیدمیولوژی در قرن جدید و اولین کنگره بعد از پاندمی کووید-19 است. به همین جهت موضوع کنگره "اپیدمیولوژی، سلامت و جامعه: چالش های پیش رو در قرن جدید" انتخاب گردید. 

در طول قرن گذشته، اپیدمیولوژی نقش مهمی در ارتقای سلامت جامعه ایران، به ویژه از طریق گسترش بهداشت عمومی و توسعه تحقیقات علوم پزشکی ایفا کرده است که آن نیز مرهون گسترش آموزش تخصصی اپیدمیولوژی در سطح دانشگاه های کشور می باشد. تعیین شیوع و بروز و بار بیماریها، اجرای پیمایش های ملی، شناسایی عوامل خطر، ارزیابی کارایی مداخلات دارویی و غیرداوریی، ارزشیابی برنامه های بهداشتی، پیاده سازی نظام های اطلاعات سلامت مانند نظام مراقبت بیماریها، نظام ثبت مرگ، ثبت بیماری و مطالعات کوهورت بزرگ مبتنی بر جمعیت از جمله مواردی هستند که به کارگیری روش های دقیق اپیدمیولوژی به تصمیم گیری و عملکرد مبتنی بر شواهد در کشور کمک کرده است. این اقدامات به دستاوردهای چشمگیری در کنترل بیماری های واگیر از قبیل ریشه کنی آبله، حذف فلج اطفال، کنترل بیماری های قابل پیشگیری با واکسن و بیماریهای اسهالی و تنفسی در کودکان و برخی دستاوردها در کنترل بیماری های غیرواگیر مانند اختلالات کمبود ید، غربالگری برخی سرطان ها، پایش عوامل خطر، و همچنین کاهش مصدومیت های ترافیکی در کشور منجر شده است.

با وجود این موفقیت ها، همانطور که برای بحث در مورد چالش‌های قرن جدید در اینجا جمع می‌شویم، باید تهدید مداوم ناشی از همه‌گیری COVID-19 و موارد مشابه آن را نیز بپذیریم. این همه گیری نیاز به یک پاسخ بهداشت عمومی قوی و چابک که اپیدمیولوژی در مرکز آن قرار داشته باشد را برجسته کرد. نظام مراقبت اپیدمیولوژیک، ردیابی تماس، تجزیه و تحلیل داده ها و مدلسازی بیماری، برای درک وضعیت پیشرفت اپیدمی و هدایت مداخلات بهداشت عمومی ضروری است. همچنین با نگاهی به آینده، به ویژه باید فرصت ها و تهدیدهایی را که در رابطه با نقش هوش مصنوعی وجود دارند، در نظر بگیریم. هوش مصنوعی این پتانسیل را دارد که انقلابی در اپیدمیولوژی ایجاد کند و امکان جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده ها، مدلسازی و پیش بینی کارآمدتر الگوهای بیماری را فراهم کند. این قابلیت ها می تواند توانایی ما را برای تشخیص شیوع، شناسایی عوامل خطر و توسعه مداخلات هدفمند افزایش دهد. با این وجود، باید نسبت به پیامدهای اخلاقی و حفظ حریم خصوصی در استفاده از هوش مصنوعی، و همچنین احتمال سوگیری و نابرابری در کاربرد آن حساس باشیم.

در پایان، مایلم از همه شما عزیزان به خاطر مشارکت در این کنگره تشکر کنم و تاکید کنم که با هم، می‌توانیم به پیشرفت‌های قرن گذشته ادامه دهیم و به چالش‌ها و فرصت‌های پیش رو بپردازیم و از طریق همکاری و نوآوری، گام های مهمی در بهبود سلامت عمومی و شکل دادن به آینده اپیدمیولوژی برداریم.

دکتر سید عباس متولیان

دبیر علمی